Zalew Zemborzycki

Wtorek, 11 kwietnia 2017 · dodano: 11.04.2017 | Komentarze 0

Dosyć paskudny dzień, bo zimno i wietrznie. Jednak nie padało, więc pojechałem przekręcić pętelkę dookoła Zalewu. Pomimo tego, że wyjechałem w słońcu, ciężkie zwały chmur już sunęły nad miasto. Jechało się niezbyt komfortowo, bo niestabilny wiatr zawiewał ze wszystkich możliwych kierunków. Nad Zalewem słońce zniknęło za chmurami i widać było, że na zachodzie już lało. Jak na ironię, gdy zbliżałem się do zapory słońce ponownie wyszło zza chmur i wtedy złapał mnie lekki deszcz nawiewany z odległej falangi ołowianych chmur przez silny wiatr. Jedno kółko w takich warunkach zupełnie mi wystarczyło, więc bez żalu zwinąłem się do domu. Niedawno chwaliłem decyzję włodarzy o usunięciu metalowych barier na zaporze. Okazało się, że szmelc wrócił na swoje miejsce po kilku dniach, bo pewnie usunięto go jedynie na niedzielny bieg. Czuję, że bliskie spotkanie trzeciego stopnia jakiegoś rowerzysty z tym żelastwem to kwestia czasu.
Dwudziestego piątego dnia The Indian Pacific Wheel Ride w końcu dotarł do Sydney Holender Jan-Willem Bobbink. Myślałem, że końcówkę potraktował na luzach i stąd takie małe dzienne przebiegi. Okazało się jednak, że wszystkiemu była winna kiepska pogoda. Szkoda, że na stronie, na której można śledzić IPWR nie podają informacji o warunkach pogodowych (temperatura, kierunek i siła wiatru, opady), w których dany zawodnik akurat jedzie. Na trasie nadal pozostaje pięciu zawodników. Australijczyk Stuart Edwards ma do mety niecałe 200 km, więc jutro powinien zameldować się w Sydney. Anglosaskie trio (Amerykanin Anders Peterson, Australijczyk Lochie Kavanagh i Nowozelandczyk Chris Barker vel Caveman Chris) jedzie razem. Do mety mają grubo ponad 1000 km i jeszcze nawet nie wjechali w konkretne góry, więc pewnie będą w trasie około tygodnia. Stawkę zamyka sakwiarka Christie Hamilton, którą od Sydney dzieli 2000 km.


Koniunkcja Księżyca z Jowiszem © chirality