XXI Lubartowskie Święto Roweru

Niedziela, 29 czerwca 2014 · dodano: 30.06.2014 | Komentarze 0

Po wczorajszej ekspedycji, dzisiaj należał się relaks, jak psu owies. Zapewnili go organizatorzy XXI Lubartowskiego Święta Roweru. Ponieważ Lubartów jest siedzibą powiatu, więc przy okazji mogłem odhaczyć kolejny cel w moim 2014 Stolice Lubelskich Powiatów Tour.



This artwork, "Stolice Lubelskich Powiatów Tour 2014", is a derivative of "Mapa administracyjna województwa lubelskiego '' by MaKa (CC BY SA )."Stolice Lubelskich Powiatów Tour 2014" is licensed under CC BY SA by chirality.

Z wyjazdem do Lubartowa zbierałem się jak sójka za morze i dom opuściłem grubo po piętnastej. Po raz pierwszy miałem okazję jechać nowym odcinkiem DK19 na wylocie z Lublina. Pomimo, że jeszcze opachołkowany, to jednak jedzie się nim znacznie lepiej niż jego starszą wersją, która straszyła tam jeszcze w zeszłym roku. W bazie Święta Rowerów byłem na 10 minut przed zakończeniem rejestracji uczestników. Do przejechania organizatorzy przygotowali cztery trasy o różnej długości (od 17 km do 58 km). Oczywiście wybrałem tę najkrótszą, bo pogodziłem się z tym, że tego dnia najdłuższego dystansu i tak raczej nie wykręcę - ambitni jeżdżący tam od 8:00 do 18:00 zazwyczaj robią coś koło 300 km. Strasznie fajnie jedzie się rowerem wsród masy innych rowerzystów i już dla tego uczucia warto pojawić się w Lubartowie. W połowie trasy (po całych 9 km!), obok pałacu w Kozłówce znajdował się punkt kontrolny, na którym podbiłem swoją kartę i wyjechałem w daleką podróz do mety w Lubartowie (8 km!). Po wizycie w punkcie kontrolnym, udałem się w poczuciu dobrze spełnionego obowiązku po nagrodę. Niestety, okazało się, że te już się skończyły (z tego wnoszę, że w imprezie wzięło udział ponad 12 tysięcy rowerzystów, bo tyle koszulek-nagród organizatorzy przygotowali). No ale tragedii nie ma, bo organizatorzy obiecali przygotować kolejną ich partię. Czeka mnie więc niedługo wyjazd do Lubartowa po odbiór różowej koszulki lidera (fajny kolor, bo będzie pasował do lakieru na moich paznokciach). Po opchnięciu porcji darmowej grochówki, przyłączyłem się do tradycyjnej parady rowerowej po ulicach miasta, którą prowadził facet na monocyklu z trąbką. Pomimo tego, że kolejnym punktem programu były dekoracje zwycięzców w różnych kategoriach, jak i losowanie wśród wszystkich uczestników 21 rowerów, to jednak zdecydowałem się wracać do Lublina, żeby nie szlajać się po zmroku na DK19 (błąd z zeszłego roku). Jak się okazało, pomysł trafiony, bo w Ciecierzynie złapałem kapcia. Dobrze, że po wczorajszym zakupie torby podsiodłowej w niemieckiej sieci supermarketów, zacząłem wozić sporo gratów ze sobą, więc obyło się bez wycieczki z buta.
Reasumując, bardzo udana impreza i w przyszłym roku również postaram się wziąć w niej udział. Będę wtedy chciał przejechać każdą z tras przynajmniej raz, bo kręcenie 17 km w obecności kilkunastu tysięcy rowerzystów to jednak lekki obciach - tyle robiły dzieci na rowerkach trójkołowych.


Mój rower w Lubartowie © chirality


Moj rower w Lubartowie, wersja tablicowa © chirality


Baza XXI Święta Roweru w Lubartowie - ciekawe, jakiego koloru są w tym roku koszulki... © chirality


Pałac w Kozłówce © chirality


Nagrody na XXI Święcie Roweru w Lubartowie © chirality


Nagroda pocieszenia na XXI Święcie Roweru w Lubartowie © chirality


Przed Paradą Rowerów na XXI Święcie Roweru w Lubartowie © chirality


Parada Rowerów na XXI Święcie Roweru w Lubartowie © chirality


Parada Rowerów na XXI Święcie Roweru w Lubartowie © chirality


Parada Rowerów na XXI Święcie Roweru w Lubartowie © chirality


Parada Rowerów na XXI Święcie Roweru w Lubartowie © chirality


Parada Rowerów na XXI Święcie Roweru w Lubartowie © chirality


Parada Rowerów na XXI Święcie Roweru w Lubartowie © chirality

Pokaż trasę GPS

Ani Golgota, ani piknik

Sobota, 28 czerwca 2014 · dodano: 28.06.2014 | Komentarze 0

czyli Lublin-Hrubieszów-Krasnystaw-Lublin. Po niedawnych odwiedzinach w Rykach i Puławach w ramach Stolice Lubelskich Powiatów Tour 2014, na dzisiaj zaplanowałem uderzyć na południowy-wschód i zawitać do Krasnegostawu i Hrubieszowa. Rozrysownie trasy było trochę kłopotliwe, gdyż linia Krasnystaw-Hrubieszów przebiega w bliskiej odegłości od Chełma na północy i Zamościa na południu. Te dwa miasta są również stolicami powiatów i mógłbym je odhaczyć w czasie tego wyjazdu małym nakładem sił, ale planuję odwiedzić je w ramach innych wycieczek. Chciałem również uniknąć powrotu z Hrubieszowa tą samą trasą, którą do niego przybyłem. Dlatego wyznaczyłem dwie nitki Lublin-Hrubieszów, z których jedna biegła po drogach głównych, a druga wręcz przeciwnie. Tę drugą zdecydowałem się wykorzystać na dojazd do celu, bo lepiej tarmosić się ze spodziewanymi wertepami na świeżo. Do tego trasa ta była o 20 km dłuższa i jak sie również okazało, trzeba ją było pokonać pod wiatr. Przed wyjazdem wbiłem sobie do głowy szacunek dla dystansu (życiówka), ponieważ nie miałem zielonego pojęcią, jak mój organizm na takie coś zareaguje. Konsekwentnie, wykluczyłem wszelkiego rodzaju heroizmy, szczególnie na początku, gdy noga aż się rwie, żeby mocniej deptać na korbę.



This artwork, "Stolice Lubelskich Powiatów Tour 2014", is a derivative of "Mapa administracyjna województwa lubelskiego '' by MaKa (CC BY SA )."Stolice Lubelskich Powiatów Tour 2014" is licensed under CC BY SA by chirality.

Poranny wyjazd opóźniła planowana wcześniej wizyta w znanej niemieckiej sieci supermarketów, gdzie odbywał się był dzień rowerowy. Interesowała mnie jedynie torba podsiodłowa z narzędziami, którą nomen omen kupiłem dla samej torby (narzędzia już mam). Niska cena, solidne wykonanie, wodoodporność - czego chcieć więcej. Zamontowałem to to do mojego roweru, napełniłem niezbędnymi gratami i udałem się w drogę. Pierwsze ~50 km to znane mi rejony i dopóki jechałem drogą 835 (~40 km), stan nawierzchni był w porządku. No a potem się zaczęło. Już Forrest Gump mawiał, że drogi są jak pudełko czekoladek; nigdy nie wiesz, na jaką trafisz. Problem z lubelskimi czekoladkami jest jednak taki, że ich "najlepiej spożyć przed" przypadała na czasy późnego Edwarda "Pomożecie" Gierka. Mogłem się naocznie przekonać, że "ch** tam z tą Polską wschodnią" to jednak nie tylko czcze gadanie jakiegoś niewychowanego ćwoka. Oczywiście krajobrazowo te tereny powalają. Przez jakieś 100 km jechałem skąpany w zieloności i moje oczy mieszczucha nasycały się chlorofilem ile wlezie. Drogi puste, a i ludzi napotykałem od wielkiego dzwona. W Hrubieszowie zrobiłem przerwę na posiłek. Pod Domem Kultury szykował się jakiś koncert, ale załapałem się jedynie na strojenie instrumentów. Nie chciałem się tam zasiedzieć, więc zebrałem się na jazdę w kierunku Krasnegostawu. Pierwsze 20 km to droga 844 na północ w kierunku Chełma z późniejszym odbiciem na zachód w Teratynie na drogę 846. Ten odcinek jechałem pełen oczekiwań, bo dziecięciem będąc bywałem w Teratynie na wakacjach. Myślałem, że wizyta w tej miejscowości odświeży mi pamięć i coś tam rozpoznam. Niestety, srodze się rozczarowałem, bo nic nie wydawało mi się znajome. W okolicach miejscowości Uchanie wyprzedziło mnie dwóch szosowców kręcących treningową pętelkę do Chełma. Przez dłuższą chwilę zastanawiałem się, czy nie powieźć im się na kole. Z jednej strony zawsze to łatwiej, ale z drugiej obiecałem sobie przed startem, że szarpanie tempa sobie odpuszczę. Koniec końców, powiozłem się na kole kilka kilometrów - wrażenia jak najbardziej pozytywne :-). W Krasnymstawie zatrzymałem się jedynie na fotkę z tablicą z nazwą miasta, bo jak najszybciej chciałem dotrzeć do znanych mi okolic bliżej Lublina. DK17 wiodąca do Piask solidnie zastawiona pachołkami. Do tego na białej linii oddzielającej pobocze, fragmentami poinstalowane w asfalcie odblaski (chyba). Te ustrojstwa wystają kilka centymetrów ponad asfalt - pewnie w nocy wygląda to uroczo, ale dla rowerzystów może być zabójcze. Maszt w Piaskach widziałem przez prawie 20 km i gdy go ominąłem, wjechałem do znajomych mi rewirów. W Piaskach krótka przerwa na uzupełnienie płynów, a po niej ostatni odcinek drogą serwisową ekspresówki do Lublina. Do domu zawinąłem jeszcze za dnia (jako niepoprawny optymista, w drogę nie zabrałem lampki przedniej) i, jak się chwilę potem okazało, przed deszczem.
Jeżeli chodzi o zagrożenia na trasie, to biorąc pod uwagę jej długość, było ich niewiele. Raz samochód wyprzedził mnie nieprzyzwoicie blisko. Dwa razy psy wyskoczyły do mnie z lewego pobocza, kłapiąc ryjami i obierając kurs na zderzenie - musiałem odbijać na pobocze, aby się z nimi nie spotkać i nie upaprać ramy psimi wnętrznościami. No i w samym Lublinie jakiś delikwent, widząc mnie jadącego skulonego z dość długiego zjazdu, postanowił pokazać, kto jest szefem i wylazł z rowerem na przejście. Szans na bezpieczne wyhamowanie nie było i gdyby nie to, że pas obok był wolny, nie byłbym w stanie zawodnika objechać. Zapytałem się go jeszcze, czy jest nienormalny (tu parafrazuję, bo moje słownictwo było niższych lotów), co potwierdził.
W trasie najbardziej obawiałem się jednak o ból w lędźwiowym odcinku kręgosłupa, który podczas ostatniej 100-kilometrowej przejażdżki dał mi popalić. Okazuje się, że jest to dosyć typowa przypadłość i Internety są pełne przeróżnych rad, jak ją wyeliminować. Z tego szumu informacyjnego jednak niewiele wynika. Ponieważ zauważyłem, że tymczasową ulgę przynosiło wstawanie z siodła i wyginanie lędźwi do przodu, postanowiłem tę pozycję przyjąć na stałe. No i lekkie pochylenie siodła noskiem do dołu kompletnie wyeliminowało tę delogliwość. Pojawiło się co prawda w zamian drętwienie palców lewej stopy, ale w trasie walczyłem z nim poprzez chwilowe wypinanie się z pedała. Z regulacją bloku będę się musiał jednak pobawić.
Reasumując, z wyjazdu jestem bardzo zadowolony. Na trasie nie było jakichś poważnych kryzysów i do bazy zawinąłem w znacznie lepszym stanie, niż się spodziwałem.


Zielona Lubelszczyzna © chirality


Plantacja chmielu na Lubelszczyźnie © chirality


Mój rower w Hrubieszowie © chirality


Pomnik Bolesława Prusa w Hrubieszowie © chirality


Przed Festiwalem Sztuk Wszelakich w Hrubieszowie © chirality


Ładne oblicze centrum Hrubieszowa © chirality


Rozbabrane centrum Hrubieszowa © chirality


Mój nawigacyjny dylemat © chirality


Dzieci biegnące do kościoła w Bończy © chirality


Mój rower w Krasnymstawie © chirality


Maszt w Piaskach © chirality


Fontanna w Piaskach © chirality

Pokaż trasę GPS

Wysokie

Wtorek, 24 czerwca 2014 · dodano: 25.06.2014 | Komentarze 0

Próba rozciągnięcia południowej lubelskiej pętli do miejscowości Wysokie. Żeby trochę urozmaicić, trasa przejechana lewoskrętnie. Generalnie, drogi reprezentowały typowy lubelski standard, czyli widelec miał co tłumić. W okolicach Tarnawki przejeżdżałem obok zabitego dzika - szkoda zwierzaka, ale gdybym był na góralu jechałby ze mną na ramie do domu.
Muszę trochę zmienić ustawienie siodła albo kierownicy, bo pod koniec jazdy ból w lędźwiowym fragmencie kręgosłupa psuł radość z jazdy. Ekstrapolując te odczucia, nie mam wątpliwości, że przy dłuższych dystansach taka dolegliwość jest w stanie człowieka zgnoić na cacy.


Kościół w Wysokiem © chirality


Niebo nad Wysokiem © chirality


Maszt w Bożym Darze © chirality

Pokaż trasę GPS

Zalew Zemborzycki

Poniedziałek, 23 czerwca 2014 · dodano: 23.06.2014 | Komentarze 0

Objazd standardowej pętli dookoła Zalewu. Niby ciepło, ale wiatr chłodnawy. Na DDR mijałem dwie zakonnice na rowerach - jadąca z tyłu wzorowo trzymała koło.


Pokaż trasę GPS

Zdążyć przed falangą

Niedziela, 22 czerwca 2014 · dodano: 23.06.2014 | Komentarze 0

Przez cały weekend pogoda fatalna. Krótkie ale intensywne deszcze przechodziły falami co kilka godzin, więc okoliczne rewiry nie miały cienia szans na przeschnięcie. Do tego zimno i wietrznie jak pamiętnego dnia pod Baligrodem. Dopiero pod wieczór niebo się trochę wyklarowało, więc wyskoczyłem na standardową pętelkę dookoła Zalewu Zemborzyckiego. Początek trasy w kierunku tęczy z poprzedniej zlewy (nie byłem w stanie jej dogonić), podczas gdy z południa nadciągała już kolejna seria ciężkich chmur. Na trasie jedynie kilku rowerzystów i rolkarzy. W sumie nie działo się nic ciekawego z wyjątkiem wtargnięcia na DDR kota z myszą w pysku - widać było, że mu się gdzieś spieszyło. Ostatnie kilometry pod dosyć silny południowo-zachodni wiatr, ale szczęśliwie kolejna fala deszczu zdążyła mnie jedynie liznąć tuż przed domem.
Przez ostatnie kilka dni śledziłem końcówkę RAAMu w kategorii solo. Nasz rodak, Remigiusz Siudziński, dojechał do mety z czterogodzinnym zapasem. Oprócz niego, kibicowałem również zawodnikom, którzy jechali "na styk" jeżeli chodzi o limit czasowy. Niektórym udało się dociągnąć do mety, podczas gdy inni odpuszczali blisko (a jednak tak daleko) niej.
Na lokalnym podwórku, grupa z Rowerowego Lublina zaplanowała sobie na ten weekend 400-kilometrowy maraton. Przez kilka tygodni poprzedzających start wiało wsród uczestników takim kunktatorstwem, że postawiłem na tej grupie przysłowiowy krzyżyk. A gdy kilka dni temu pogoda się załamała, zapaliłem również kadzidło. Wbrew moim prognozom, uczestnicy wykazali się wielkim sercem i chyba wszyscy poprawili swoje życiówki, często gęsto grubo ponad 400 km/24 h.

Pokaż trasę GPS

Lubelska pętelka

Czwartek, 19 czerwca 2014 · dodano: 19.06.2014 | Komentarze 0

Standardowa pętla po południowo-zachodnich okolicach Lublina. Na DDR do i obok Zalewu Zemborzyckiego rowerzystów zatrzęsienie, co przekładało się na sporą liczbę wkurzających sytuacji. W Prawiednikach tradycyjnie czekał na mnie za płotem duży pies. Zawsze jak tylko się zorientuje, że skręcam w prawo, zaczynamy się ścigać do końca jego posesji. Gdy jadę na góralu, dochodzimy do mety jednocześnie, więc może mi w nagrodę pokłapać do ucha. Z szosą nie ma jednak żadnych szans, ale i tak próbuje - charakterny, nie ma co.
Obserwuję naszego zawodnika, Remigiusza Siudzińskiego, biorącego udział w RAAM i mam nadzieję, że uda mu się dojechać do mety w limicie czasu. Średnią ma minimalnie ponad plan, ale ostatnie 700 mil będzie bez wątpienia najgorsze. Jak ci ludzie mogą wykręcać ponad 400 km przez 12 kolejnych dni jest dla mnie nie do ogarnięcia.

Pokaż trasę GPS

Zalew Zemborzycki nocą

Wtorek, 17 czerwca 2014 · dodano: 18.06.2014 | Komentarze 0

Oglądając mecz Brazylia-Meksyk, przyznałem w duchu, że ten sport wcale mnie nie interesuje. Aby celebrować to objawienie, udałem się o 22:30 na inspekcję standardowej trasy dookoła Zalewu. Dosyć rześko jak na tę porę roku, ale i tak na trasie spotkałem kilku rowerzystów, rolkarzy, biegaczy, jak i oddających się czynnościom "filozoficznym" żuli. Z Bystrzycy wylewała się miejscami mgła i tam temperatura odczuwalnie spadała. Zdecydowanie najbardziej emocjonujący fragment tej trasy biegnie przez las. Po raz kolejny spłoszyłem tam jakąś zwierzynę. Ne wiem jaką, bo ta zwierzyna spłoszyła również mnie. Wierzę jednak, że bestie są na tyle inteligentne, żeby uciekać od źródeł dźwięków i światła, a nie walić prosto na nie. Jadąc przez Dąbrowę, zauważyłem przecinającą niebo spadającą gwiazdę - gdybym był przesądny, to bym się przeraził, a tak jedna zdrowaśka i mogłem jechać dalej.

Pokaż trasę GPS

Zalew Zemborzycki × 5

Poniedziałek, 16 czerwca 2014 · dodano: 17.06.2014 | Komentarze 0

Rutynowa trasa dookoła Zalewu. Na dojeździe do tegoż zauważyłem bardzo żwawo naginającą niewiastę na MTB, a ponieważ kręciła na nieczęsto spotykanej w tych okolicach wysokiej kadencji, więc podejrzewałem, że siądzie mi na kole. Tak też było przez kolejne 7 km, do czasu, gdy dała zmianę - całe szczęście, że nie postanowiła mnie urwać... Tak czy siak, zawodniczka naprawdę mocna, szczególnie, że jechała na platformach (zmieniarki miała chyba jednak szosowe). No i szkoda tylko, że gdzieś tam odbiła, bo jazda komuś na kole, szczególnie pod wiatr, chyba nigdy mi się nie znudzi. W planach miałem oplecenie Zalewu siedem razy, żeby wykręcić setkę, ale nic z tego nie wyszło. Dzień wcześniej było zimno, więc jeździłem dodatkowo opatulony w koszulkę termiczną z długim rękawem. Z czystej inercji włożyłem ją i teraz. Dziesięć stopni więcej, czyste niebo, mocne słońce, no i już na trzecim kółku byłem kompletnie ugotowany. Byłem na siebie zły, bo co do zasady wolę lekko zmarznąć, niż się spocić jak wieprz. W takich warunkach picie zeszło błyskawicznie, więc po piątym kółku musiałem zwijać do bazy, bo czułem, że się konkretnie odwadniam. W drodze do domu ledwo uniknąłem kolizji z jakims kretyńskim rolkarzem. Jechała ich cała wataha po DDR, a ten delikwent miotał się po całej jej szerokości. Chciałem go zrugać, ale bałem się, że ktoś to nagra.

Pokaż trasę GPS

Ciemno i zimno i mocny wicher dmie

Niedziela, 15 czerwca 2014 · dodano: 15.06.2014 | Komentarze 0

Pogoda lekko wredna, więc jedynie klasyczna pętla dookoła Zalewu Zemborzyckiego, bo na dalsze eskapady nie pozwalał instynkt samozachowawczy. Ścieżki opustoszałe jak po wybuchu bomby neutronowej, albo upadku rządu. I był to jedyny plus dodatni panującej aury.

Pokaż trasę GPS

Bychawa

Środa, 11 czerwca 2014 · dodano: 11.06.2014 | Komentarze 0

Dzisiaj skwar trochę odpuścił, więc można się było wybrać na rower o jakiejś cywilizowanej porze. Pojechałem na południe z planem zrobienia pętli, którą w zeszłym roku przejechałem kilka razy. No ale gdzieś tam zapomniałem skręcić i ku mojemu zdziwieniu wylądowałem w Krzczonowie. O ile nawierzchnia na drodze 835 jest w miarę w porządku (na sporym jej kawałku jest nawet pobocze!), o tyle odcinek Krzczonów-Bychawa tak mnie wytelepał, że zaczynałem tracić czucie w dłoniach. Nawet gdy był jakiś fajny zjazd, to rozsądek nakazywał dawanie po klockach bo wszędzie dziury i żwir. W samej Bychawie asfalt zrobił się idealny. Bardzo lubię ten moment, gdy z jakiegoś guana wjeżdża się na super nawierzchnię. Wibracje ustają i jedynym dźwiękiem jest szum gum. Pod Lublinem powiozłem się z pół kilometra na kole jakiegoś górala - zero wyrzutów sumienia. Płynów trochę brakowało, więc na lato muszę się szarpnąć na drugi koszyk.



Ładne znaki drogowe w Bychawie © chirality


Pokaż trasę GPS