Solec nad Wisłą

Czwartek, 31 grudnia 2015 · dodano: 06.01.2016 | Komentarze 0

Obiecane załamanie pogody przyszło, ale nie ma takiego mrozu, jakim straszono w telewizji narodowej. Poprzednie Sylwestry zlewają mi się w jeden wielki i głośny fajerwerk made in China, więc postanawiam, że ten ma być trochę inny, aby wyróżniał się z tej pirotechnicznej orgii. Pada na odwiedzenie Solca nad Wisłą dosyć zamaszystą pętlą. Ubieram się tak samo, jak na poprzednią wycieczkę (koszulka termalna, softshell i wiatrówka), ale ponieważ temperatura przez te kilka dni spadła o kilkanaście stopni, o rozbieraniu się na trasie nie będzie mowy. Przezornie zamiast bidonu zabieram termos z gorącą kawą, bo bardzo nie lubię wyskrobywać picia kluczami imbusowymi. Wyjeżdżam kilka minut po dziesiątej w ciemnych okularach, które dobrze chronią przed oślepiającym zimowym słońcem. Na Zalewie Zemborzyckim ani jednej fali, ale to raczej nie przez brak wiatru (który rzeczywiście jest słaby w porównaniu z weekendowym), a skucie jego powierzchni lodem. Rowerzystów nad Zalewem nawet sporo, co trochę mnie zaskakuje. Do Kraśnika nie jadę DK19, a drogami lokalnymi, bo mam w tych rewirach do odhaczenia jedną gminę. Za Niedrzwicą Kościelną wpadam na pierwszy terenowy kawałek, który wiedzie przez las. Wszystko gładkie i elegancko ubite, więc przyjemność z jazdy duża. Potem w miarę dobre meandrujące asfalty, którymi dojeżdżam na kilka kilometrów przed Kraśnik. Tam asfalt się urywa i wpadam na epicko rozjechane ciągnikami błoto. Kilka dni wcześniej byłoby to ciężkie do przejechania, ale teraz wszystko jest zmarznięte na kość. Końcówka po ażurowych płytach i już jestem w mieście. Kraśnik leży w niecce, więc po początkowym zjeździe przychodzi czas na dosyć długie podjeżdżanie. Za miastem nagroda w postaci stromego zjazdu po ostrych łukach w Olbięcinie. Niestety jest to jedno z niewielu miejsc na trasie, gdzie dostrzegam pokrywającą asfal szadź, więc o szaleństwach mowy nie ma. W Liśniku Małym zjeżdżam z asfaltu i od razu podjazd po zmaltretowanym gruncie, na którym spod kół uciekają przerażone zastępy kur. Potem bardzo przyjemny odcinek wąską asfaltówką w płytkim wąwozie, który po ponownym urwaniu asfaltu zjawiskowo się pogłębił. Wąwóz zakończył bardzo stromy zjazd, po którym ponownie wylądowałem na asfalcie w Dzierzkowicach-Podwody. Później długi odcinek wzdłuż Wyżnianki, będący częścią czerwonego szlaku rowerowego Kraśnik-Kazimierz Dolny. Szlak ten będzie mi towarzyszył z przerwami do samego Kazimierza. Przejeżdżam obok rolnika rozsypującego na polu wapno – dosyć niecodzienny widok, jak na ostatni dzień w roku. Zmrok łapie mnie w okolicach Józefowa nad Wisłą. Kieruję się na Kamień i w końcu dostrzegam majaczące w oddali światła spinające przeciwległe brzegi królowej naszych rzek. Na moście pusto, zimno i wilgotno, więc po krótkiej przerwie przedostaję się na drugi brzeg do województwa mazowieckiego. Tuż przed Solcem mijam się z innym sakwiarzem (na Stravie nie pojawił się on jako mój flyby, więc de facto nie istnieje) i po łagodnym podjeździe ląduję w centrum miasteczka. Pusto i swąd spalenizny z jakiegoś komina, więc nie widzę sensu, aby zabawić tu dłużej. Opuszczam rynek, gdy kościelne dzwony biją na Teleexpress i kieruję się z powrotem na most. W czasie mojej krótkiej nieobecności tamże temperatura zdążyła spaść o kolejne dwa stopnie, więc wiem, że nic tam po mnie. Generalnie na trasie unikam dłuższych przerw, bo wychłodzenie przychodzi bardzo szybko. Kieruję się na Kazimierz i mijam kolejne miejscowości w których domy przystrojone milionami światełek, ale żywego ducha brak. Na krystalicznie czystym niebie kolejne miliardy światełek, ale o ile kilka dni temu w podobnych warunkach żałowałem, że nie zabrałem statywu do aparatu, o tyle teraz pstrykanie mi nie w głowie. Ruch samochodowy niewielki, co mnie bardzo cieszy, bo kierowcy w taką noc mogą być w przeróżnym stanie. Tutaj nabieram awersji do nowych słupków prowadzących przy drogach. Są wykonane z wygiętego w łuk kawałka plastyku i są tak giętkie, że nie da się oprzeć o nie roweru. Za Dobrem poziomice na mapie zaczynają się zagęszczać i z pewnością nie jest to zjazd, bo w ciemnościach majaczy przede mną jeszcze ciemniejsza ścianka. Podjazd rozgrzewa solidnie, ale następujący po nim długi zjazd do Kazimierza wymraża mnie na potęgę. Zajeżdżam na rynek i z ulgą dostrzegam otwarty sklep. Uzupełniam w przytulnym cieple płyny i ruszam w dalszą drogę. Wilgoć od Wisły zamraża mi po raz pierwszy tego dnia dłonie i wiem, że muszę jak najszybciej uciec od wody. I rzeczywiście, już w Bochotnicy wszystko wraca do normy. Aby podnieść morale obiecuję sobie kolejny postój w Nałęczowie, ale w głębi serca wiem, że to ściema, na którą się jednak nabieram. Do rogatek Lublina docieram około godziny 22. Jest -7 stopni Celsjusza, a ulice pokrywa szron. Fajerwerki walą z lewa i prawa, więc przez chwilę myślę, że zegarek w mojej nawigacji spóźnia się o 2 godziny. Gdy czekam na skrzyżowaniu na zmianę świateł, jakiś przechodzień krzyczy, że jazda na rowerze w takich warunkach może być niebezpieczna. -Wiem, wiem – odpowiadam, ale łapię się na myśli, że facet powinien był mi to powiedzieć 200 km wcześniej. Do domu docieram tuż po 22 i wskakuję do gorącej kąpieli, o której marzyłem już od Solca. Reasumując, z wyjazdu jestem zadowolony i wierzę, że taki Sylwester długo nie zleje mi się w pamięci z tymi fajerwerkowymi. Była to moja pierwsza dłuższa wycieczka w mrozie, ale termicznie było znacznie bardziej komfortowo, niż się spodziewałem. Trasę zrobiłem w regularnych letnich adidasach (a właściwie pumach, ale to też adidasy, tylko że pumy) na platformach i chłód doskwierał mi jedynie w spody stóp. Bocialarka w takich warunkach sprawowała się znakomicie i nocny odcinek trasy przejechałem na jednym akumulatorku. Podczas tego wyjazdu znalazłem się po raz pierwszy i ostatni w tym roku w innym województwie, zaliczyłem kilka nadwiślańskich gmin i odhaczyłem Rapha Festive 500 na Stravie. Przy okazji otworzyłem konto na tejże i trochę ją przetestowałem. Fajna zabawka i wcale mnie nie dziwi, że masa ludzi ma na jej punkcie bzika.



Okolice Kraśnika © chirality


Malowanie szronem © chirality


Zjazd w okolicach Kraśnika © chirality


Okolice Liśnika Małego k/Kraśnika © chirality


Wąwóz w okolicach Dzierzkowic © chirality


Zjazd w okolicach Dzierzkowic © chirality


Most na Wiśle w Kamieniu © chirality


Solec nad Wisłą © chirality

Pokaż trasę GPS

Stoczek Łukowski

Niedziela, 27 grudnia 2015 · dodano: 06.01.2016 | Komentarze 0

Piękna pogoda, jak na grudzień, a że za kilka dni ma przyjść z Rosji front (pogodowy, tym razem), więc może to być ostatni dzwonek na dłuższy wyjazd w tym roku. Postanawiam dotrzeć na południowo-wschodnie krańce mojego województwa, których w ogóle, i to nie tylko z perspektywy rowerowego siodełka, nie znam. Trasa ta wisi u mnie na tapecie od dłuższego czasu, ale aż do tej pory odkładałem ją na później. Wyjeżdżam z domu przed dziesiątą i tuż za Lublinem robię pierwszy postój, aby zrzucić trochę ubrań, bo zaczynam się gotować. Do sakwy chowam softshellową kurtkę, zostając w koszulce termicznej i wiatrówce. Dodatkowej warstwy nie nałożę już do końca. A wiatrówka zdecydowanie się przydaje, bo wieje konkretnie. Przekonam się o tym w całej krasie na powrocie, bo teraz dostaję wiatrem głównie z boku. Wjeżdżam w Lasy Kozłowieckie – niby wszędzie błoto, ale zawsze można w nim wyłuskać wąską kreskę ubitego gruntu, więc idzie sprawnie. Po wjeździe do Kozłówki wyścig z psami. Pierwszy z wielu dzisiejszego dnia, bo pogoda naszym czworonożnym przyjaciołom sprzyja. Od Kamionki standardowa i bardzo przyjemna trasa przez las nad jezioro Firlej. W lesie wyprzedza mnie jakiś szosowiec i jest to jedyny rowerzysta, nie licząc tubylców jadących po bułki, którego spotykam na trasie. Przecinam drogę krajową i już jestem nad jeziorem. W porównaniu z letnim sajgonem, teraz tutaj cicho i spokojnie. Po kilkuminutowej przerwie ruszam w dalszą drogę DK19 w stronę Kocka. Coś mi się wydaje, że na tym odcinku chlapnęli nowy asfalt, bo w zeszłym roku było tutaj bardziej koleinowo. Do samego miasta docieram jednak bocznymi drogami, aby nie wpakować się na ekspresówkę, co zdarzyło mi się podczas ostatniej wizyty w Kocku. Za miastem zaczyna się nieznany dla mnie świat. Wita mnie tam krążący nad drogą bocian. Albo z wcześnie przyleciał, ale zagapił się z odlotem. Trasa do samego Stoczka bardzo przyjemna, bo płasko i krajobraz z licznymi połaciami bielejącej brzeziny. Drogi generalnie też dobre, z masą długich prostych odcinków i minimalnym, pomimo kończących się Świąt, ruchem samochodowym. Nawet w mijanych wioskach nie widzę zbyt wielu ludzi i komitety powitalne składają się zazwyczaj jedynie z psów. Przed samym Stoczkiem dwa razy wpadam na odcinki terenowe. Z jednego jestem zmuszony się wycofać, bo rower grzęźnie w piachu, ale szczęśliwie znajduję asfaltowy objazd. U celu podróży jestem już po zmroku. Na centralnym placu pustki, ale kuszą mnie zapachy dolatujące z otwartej piekarni. Ulegam i w drogę powrotną ruszam z zapasem gorącego pieczywa. W nocy wrażeń wizualnych raczej brak, więc skupiam się na jeździe i rozmyślaniu o pierdołach. Niebo jest krystalicznie czyste, a że Księżyca jeszcze nie ma, więc gwiazdy widać jak na dłoni. Gdy Księżyc w końcu wschodzi, jest spowity w chmurach, więc wiem, że tam gdzie jadę pogoda będzie gorsza. Kilka razy daję się Garminowi nawigacyjnie oszukać. Zbiera punkty do śladu co pięć sekund i trochę czasu mu zajmuje, aby reagować na moje skręty na skrzyżowaniach. Po kilku takich numerach już wiem, czego się spodziewać i nie daję się wyprowadzać w pole (dosłownie i w przenośni). Grudniowa noc, ale jest wyjątkowo ciepło i jedynie gdy przekraczam rozlany Wieprz zaciąga przenikliwym chłodem. W mijanych wioskach sklepy pozamykane na cztery spusty i dopiero w Michowie trafiam na otwarty, gdzie mogę w końcu uzupełnić płyny. Przez ostatnie kilkadziesiąt kilometrów wiatr daje mi zdrowo popalić. Aby odwrócić od niego uwagę, planuję menu na kolację po dotarciu do bazy. Dobijam do Samoklęsk (powiało optymizmem) i dobrze znaną trasą, którą często pokonuję wracając znad jeziora Firlej, kieruję się na Lublin. W Snopkowie niespodzianka, bo zamiast wjazdu do Lublina po niezłych wertepach, wpadam na jakąś nową drogę. Szeroka jak plac defilad w Phenianie i tak samo pozbawiona ruchu samochodowego. To drugie mnie nie dziwi, bo jest już prawie północ. A droga jest tak nowa, że jeszcze nie ma jej na mapach Garmina. Do domu dojeżdżam już po północy, konkretnie ujechany. Kilkadziesiąt minut później zaczyna padać deszcz, więc przynajmniej on mnie ominął. Wyjazd bardzo przyjemny, pomimo wiejącego wiatru. Teraz pogoda może się już załamywać.



Lasy Kozłowieckie: Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie © chirality



Wjazd w Lasy Kozłowieckie © chirality



Wycinka w Lasach Kozłowieckich © chirality



Jezioro Firlej © chirality



Podlasie Południowe, czyli brzezina na płaskim © chirality



Figurka Chrystusa Frasobliwego w Oszczepalinie © chirality



Zachód słońca w okolicach Stoczka Łukowskiego © chirality


Pokaż trasę GPS

Zalew Zemborzycki i po Lublinie

Sobota, 26 grudnia 2015 · dodano: 28.12.2015 | Komentarze 0

Wieczorna pętelka dookoła Zalewu. Wziąłem aparat, aby porobić zdjęcia w świetle naszego satelity, ale nic z tego - gęste chmury przykryły go, jak i gwiazdy. Wiatr SW wiał dzisiaj konkretnie, ale dalej było niesezonowo ciepło. Powrót przez miasto ulicami Zemborzycką i Droga Męczenników Majdanka. Później odbiłem w ul. Łęczyńską aby przetestować tamtejszą DDR i pas rowerowy. Zakolem przez ul. Mełgiewską wbiłem się na wysokości Dworku Graffa na ścieżkę wzdłuż Bystrzycy, która zaprowadziła mnie do domu.


Pokaż trasę GPS

Pełnia Zimnego Księżyca

Piątek, 25 grudnia 2015 · dodano: 28.12.2015 | Komentarze 0

Planowałem w bożonarodzeniową pełnię Księżyca porobić trochę zdjęć nad Zalewem Zemborzyckim, ale po południu niebo było tak zasnute chmurami, że wydawało się to brać w łeb. Po zachodzie słońca wszystko się jednak wyklarowało, więc ruszyłem w drogę. Na trasie już nie takie pustki, jak wczoraj, więc było kilku rowerzystów, jak i amatorska grupa wydzierająca kolędy. Wyjątkowo ciepły wieczór i jedynie później pojawiła się kondensująca na wszystkim mgła. Powrót znad Zalewu okrężną drogą przez miasto. Kilkadziesią metrów przed domem przebiegł mi drogę lis. Pomimo, że w nocy wszystkie lisy są czarne, ten zapewne był po ojcu rudy, więc pecha z naszego spotkania raczej nie będzie. Odpukać.



Pełnia Księżyca w Dąbrowie nad Zalewem Zemborzyckim © chirality


Bożonarodzeniowa pełnia Księżyca nad Zalewem Zemborzyckim © chirality


Bożonarodzeniowa pełnia Księżyca nad Zalewem Zemborzyckim © chirality


Zimna Pełnia Księżyca nad Zalewem Zemborzyckim © chirality


Mokradła nad Zalewem Zemborzyckim w pełni Księżyca © chirality


Pełnia Księżyca w Dąbrowie nad Zalewem Zemborzyckim © chirality

Pokaż trasę GPS

Wśród nocnej ciszy

Czwartek, 24 grudnia 2015 · dodano: 28.12.2015 | Komentarze 0

czyli wigilijna pętelka dookoła Zalewu Zemborzyckiego. Wyjechałem około 22, gdy będący o włos od pełni Księżyc był już w zenicie na bezchmurnym niebie. Niestety zapomniałem zabrać ze stołu nóż, którym mógłbym kroić gęstą mgłę. Była ono utrapieniem na DDR wzdłuż Bystrzycy, ale na szczęście dookoła Zalewu nie było z nią tak źle. Gdyby było inaczej, to z pewnością bym sobie odpuścił szosowy odcinek na ul. Osmolickiej. Dzięki Księżycowi w Dąbrowie było dosyć jasno, więc mogłem zapuszczać wzrok głęboko w las. Niestety tam gdzie mgła była gęsta jak mleko, kondensowała ona na wszystkim, więc po powrocie do domu rower był cały mokry. Do tego pod koniec jazdy zamarzał mi przedni hamulec, który odtajał dopiero w cieple. Generalnie bardzo klimatyczny przejazd - żadnych rowerzystów, jedna biegaczka z psem i jacyś młodzieńcy swiętujący nad Bystrzycą przy świecach. Już w bazie pobawiłem się trochę kasetą, bo dochodzące z okolicy bębenka dźwięki nie były typowe.


Pokaż trasę GPS

Po Lublinie

Środa, 23 grudnia 2015 · dodano: 23.12.2015 | Komentarze 0

Przedświąteczny objazd cmentarzy. Momentami w niezłych korkach. Pogoda nadala rewelacyjna, a do tego znacznie słabszy wiatr, niż wczoraj.



Bokehowa choinka © chirality


Pokaż trasę GPS

Po Lublinie

Wtorek, 22 grudnia 2015 · dodano: 23.12.2015 | Komentarze 0

Transportowo po mieście. Bardzo ciepło i słonecznie. Jedynie porywisty wiatr wiejący a to z południa, a to z zachodu trochę psuł całokształt. Na przejeździe rowerowym przez ul. Nadbystrzycką mijałem powypadkowy krajobraz. Po zniszczeniach wnoszę, że na samochód zatrzymujący się przed przejściem dla pieszych i przejazdem rowerowym najechał inny samochód. Słowem standard, bo tak kierowcy karcą uprzejmość innych wobec pieszych i rowerzystów. Ewidentnie w powietrzu czuć wiosnę, więc nawet mnie nie zdziwiły trzy psy in flagrante delicto na DDR wzdłuż Bystrzycy. Z wiatrem w plecy jechało się rewelacyjnie, a z z wiatrem w twarz jechało się. Powrót z obciążonymi sakwami, więc prosto do domu.



Myć...kupić nowy...myć...kupić nowy...myć...kupić nowy © chirality


Pokaż trasę GPS

Po Lublinie

Piątek, 18 grudnia 2015 · dodano: 18.12.2015 | Komentarze 0

Transportowo po mieście. Niesezonowo ciepło, chociaż druga połowa trasy w mżawce.


Pokaż trasę GPS

Zalew Zemborzycki

Czwartek, 17 grudnia 2015 · dodano: 18.12.2015 | Komentarze 0

Nocna pętelka dookoła Zalewu. Wyjechałem w lekko prószącym śniegu, który stopniowo przepoczwarzył się w mieszaninę z deszczem, by zakończyć jako sam deszcz. Do tego mocny wiatr SW smagał bardzo konkretnie. Pomimo tego jechało się dosyć przyjemnie, szczególnie wzdłuż zachodniego brzegu, gdy wiatr bardzo pomagał. Rozkopy na ul. Cienistej przeniosły się teraz na most na Bystrzycy, chociaż ta demolka wygląda bardziej na podmycie, niż celowe działanie. Powrót znad Zalewu nie DDR wzdłuż Bystrzycy, a ulicami Zemborzycką, Diamentową, Filaretów, Nadbystrzycką z dodatkowym kręceniem po bardzo bliskiej okolicy, aby dobić do 30 km. Na pętelce dookoła Zalewu mijałem w sumie trzech rowerzystów. Wszyscy z lampkami, więc widać, że dzisiaj wyjechał na trasy ten lepszy sort Polaków.


Pokaż trasę GPS

Zalew Zemborzycki

Poniedziałek, 14 grudnia 2015 · dodano: 15.12.2015 | Komentarze 0

Nocna przejażdżka dookoła Zalewu. Przed wyjazdem z domu wymieniłem baterie w tylnej lampce na bagażniku, które padły mi podczas ostatniego wyjazdu. Celowo jeżdżę teraz z dwoma tylnymi lampkami, aby zminimalizować prawdopodobieństwo całkowitej utraty oświetlenia gdzieś na trasie. Lekki mróz i trochę mokro, więc musiałem uważać na czarny lód. Po wczorajszych wichurach oczekiwałem niezłego bałaganu na DDR w Dąbrowie. I rzeczywiście trasa zaśmiecona gałęziami, ale jakiejś tragedii nie było. W lesie zrobiłem krótką przerwę, bo właśnie gęste chmury odchodziły na północny-wschód odsłaniając pięknie gwieździste niebo. Jadąc wzdłuż lasu dwukrotnie przepłoszyłem jakąś zwierzynę, a na DDR wzdłuż zachodniego brzegu mijałem człapiącego chodnikiem lisa. Nic sobie z mojej obecności nie robił. Kilka tygodni temu też go spotkałem w tych okolicach. Wiem, że to on, bo poznałem go po twarzy. Zjazd do domu najkrótszą drogą, bo bateria w nawigacji ledwo co przędła.


Pokaż trasę GPS