Info
Jestem chirality z Lublina. Mam przejechane 42279.29 km, w tym 945.90 km w terenie, z prędkością średnią 23.87 km/h.Więcej o mnie.
2020
2019
2018
2017
2016
2015
2014
Moje rowery
Wykresy roczne
+2
°
C
+2°
-2°
Lublin
Niedziela, 18
Poniedziałek | +1° | -1° | |
Wtorek | +2° | 0° | |
Środa | +3° | 0° | |
Czwartek | +3° | +2° | |
Piątek | +5° | 0° | |
Sobota | +2° | -3° |
Prognoza 7-dniową
- DST 269.45km
- Czas 12:46
- VAVG 21.11km/h
- VMAX 37.50km/h
- Temperatura 30.0°C
- Podjazdy 853m
- Sprzęt Banana Rama
- Aktywność Jazda na rowerze
Leżajsk
Sobota, 27 sierpnia 2016 · dodano: 15.10.2016 | Komentarze 0
Na południowym krańcu mojego województwa ostało się kilka gmin, których jeszcze nie odwiedziłem rowerem, więc był już najwyższy czas, aby to nadrobić. Nie chciałem jednak jechać jedynie po nie, więc padło na Leżajsk jako cel główny. Wyjechałem z domu o dziewiątej. Ponieważ zapowiadał się dzień z konkretną lampą, więc w sakwach wylądowały dwie butelki płynów na czarną godzinę, bo za wszelką cenę chciałem uniknąć desperackiego szukania sklepów na trasie o suchym pysku. Do Janowa Lubelskiego jechałem utartym szlakiem przez Bychawę i Batorz. Dosyć pagórkowato, ale przynajmniej coś się działo. Te okolice są lokalnym zagłębiem malinowym, a że akurat był szczyt ich wysypu, więc między krzewami uwijała się masa ludzi z łubiankami. Pomimo tego, tylko raz czułem wręcz odurzający zapach owoców. Za Janowem zrobiło się płasko i wpadłem na długi odcinek przez las. Świetny asfalt, który momentami wyglądał na bardzo świeży. Na skraju lasu dywany kwitnących wrzosów, co przypominało o nadchodzącej wielkimi krokami jesieni. W Ulanowie przekroczyłem San po raz pierwszy i aż do Leżajska jechałem wzdłuż niego. Po drodze zrobiłem krótki postój w stolicy polskiego wikliniarstwa, czyli Rudniku nad Sanem. Porobiłem zdjęcia kilku dzieł sztuki z wikliny i ruszyłem w dalszą drogę. Za miastem mijałem idącego niepewnym krokiem jegomościa. Zapytałem go, czy wszystko w porządku. -Wszyyyystko eleeeegancko – odpowiedział i po melodii w głosie wiedziałem, że to nie porażenie słoneczne. Na wjeździe do Leżajska powitały mnie śpiewy dochodzące z bazyliki. Okolica dosyć zatłoczona turystami, więc nawet się nie zatrzymałem. Zrobiłem to dopiero na rynku, gdzie dla kontrastu było pusto i sennie. W małym sklepie kupiłem obiad mistrzów, czyli pęto kiełbasy, serek topiony i bułkę. Po przerwie na konsumpcję ruszyłem w dalszą drogę. Wiatr, który do tej pory miałem w twarz zaczął powoli stawać się moi sprzymierzeńcem. Przekroczyłem ponownie San i znowu zrobiło się pagórkowato. Myślałem, że rzeka będzie naturalną granicą województw, ale nie – do macierzy wjechałem dopiero za Kulnem. Teraz moim celem stał się Józefów, ale nie jechałem do niego najprostszą z możliwych dróg, bo raczej meandrowałem jak pijany, by odhaczyć brakujące gminy południowej Lubelszczyzny. Drogi przeróżnej jakości, ale jakiejś specjalnej tragedii nigdy nie było. Dłuższą przerwę zrobiłem w Tarnogrodzie, który jest miastem z bardzo ciekawą historią. Centrum tonęło w kwiatach i widać, że ktoś tam dobrze gospodarzy. Zaczynało się robić coraz ciemniej i do Księżpola dotarłem już nocą. Za miastem wbiłem się na dosyć nieprzyjemny fragment DW835 – intensywny ruch, brak pobocza i ciemno. Z ulgą odbiłem więc na wschód i dotarłem do Aleksandrowa, którego wielkość (a może tylko długość) mnie zaskoczyła – miasteczko wydawało się ciągnąć w nieskończoność. Jako bonus dostałem kilkunastokilometrowy odcinek oświetlony latarniami. Myślałem, że będą poustawiane aż do Józefowa, ale niestety nic z tego. Do rogatek Józefowa dotarłem kilka minut przed dwudziestą drugą, tuż przed zamknięciem miejscowego sklepu. Zaopatrzyłem się w nim w mleko i jakieś ciastka. Odcinek do Zwierzyńca to fatalnej jakości asfalt. Jechał nim niedawno w przeciwnym kierunku, więc niby wiedziałem, czego się spodziewać. Jednak nocą fatalne drogi robią znacznie gorsze wrażenie, niż za dnia. Trudy trochę rekompensowała piękna noc z bezchmurnym, usypanym gwiazdami niebem. Księżyc pojawił się nad horyzontem bardzo późno, a i tak był jedynie chudym rogalikiem. Trochę żałowałem, że nie zabrałem statywu, bo na trasie wśród lasów było tak ciemno, że zdjęcia nieba mogłyby się nawet udać. Przy spadającej gwieździe życzyłem sobie poprawy jakości drogi, to telepawka przez las zaczynała mi wychodzić bokiem. Robiłem to jednak z przekory, bo wiedziałem, że dobry asfalt pojawi się dopiero w Zwierzyńcu. Początkowo planowałem cisnąć nocą aż do Lublina, ale za Zwierzyńcem zdałem sobie sprawę, że chce mi się bardziej spać, niż jechać. Na jakimś przystanku zapakowałem się więc w folie NRC za zamiarem przeczekania, aż do świtu. Niestety musiałem zmienić lokum, bo przed przystankiem zatrzymał się jakiś pojazd, z którego jednak nikt nie wysiadał. Wsiadłem więc na rower i poturlałem się bliżej Szczebrzeszyna, gdzie na kolejnym przystanku już na dobre zatrzymałem się na nocleg.Wrzosy w Lasach Janowskich © chirality
Czerwone czarne jeżyny w Lasach Janowskich © chirality
San w Ulanowie © chirality
Wiklinowy smok w Rudniku nad Sanem © chirality
Albo bardzo jadalny, albo bardzo wręcz przeciwnie © chirality
Muzeum miniaturowych rowerów w Leżajsku © chirality
Popiersie Władysława Jagiełły w Leżajsku © chirality
Centrum Leżajska © chirality
San w Starym Mieście © chirality
Centrum Tarnogrodu © chirality
Sztuka w Tarnogrodzie © chirality
Zachód słońca w Łukowej © chirality
Komentowanie jest wyłączone.