Chełm

Wtorek, 1 listopada 2016 · dodano: 05.01.2017 | Komentarze 0

Początek listopada to czas tradycyjnego już wyjazdu do Chełma na groby najbliższych. W tym roku miało być podobnie, więc zapakowałem sakwy i dosyć późno, bo około dziesiątej, ruszyłem w drogę. Piękna jesienna pogoda, gdyż w miarę ciepło i chmury na niebie na tyle przerzedzone, że od czasu do czasu wyglądało między nimi słońce. Do tego boczny wiatr, który generalnie jakoś nie przeszkadzał. Po przebiciu się przez zatłoczone rewiry Lublina w okolicach cmentarza na Majdanku, wbiłem się na serwisówkę ekspresówki do Piask. Ruch praktycznie żaden, cisza i spokój. Przed samym miastem wyprzedził mnie mały peleton przecinaków z Lublina. O braniu koła nie było oczywiście mowy. Znajdująca się nad rondem tablica informowała, że temperatura powietrza dobiła do 6 stopni. Nieźle. Od Piask do samego Chełma jechałem DK12 – przyjemny odcinek, bo ruch samochodowy był o dziwo bardzo niewielki. Jedynie przy mijanych cmentarzach było lekko tłoczno. Do Chełma dotarłem zgodnie z planem przed trzynastą i zająłem się objazdem cmentarzy. Pod nimi istny sajgon – samochody parkujące na trawnikach, drogach dla rowerów i gdzie się tylko da. Wyjątkowy dzień, więc jest to w pełni zrozumiałe. Ponieważ jednak Chełm najeżony jest znakami zakazu ruchu rowerów, które zmuszają do jazdy po DDR, więc postanowiłem porobić trochę zdjęć samochodom okupującym trasy teoretycznie należące do jednośladów. Wywołałem tym niezamierzoną panikę wśród kierowców, którzy dosyć wokalnie zaczęli wyrażać swoje oburzenie. Jakaś niewiasta, która parkowała centralnie na DDR zobaczyła, że jest bohaterką moich zdjęć. Podeszła więc do mnie z zapytaniem, czy nie wiem, jak naprawić sprzęgło, bo właśnie się jej zepsuło. Spodobał mi się jej tok rozumowania – obawiając się, zupełnie niepotrzebnie, że wyślę kompromitujące zdjęcia na policję, szykowała sobie alibi. Gdy wychodziłem z cmentarza, samochodu z zepsutym sprzęgłem już oczywiście nie było. I nie tylko to zmieniło się podczas mojego pobytu na nekropolii. Niebo zasnuło się ciężkimi chmurami i ewidentnie zanosiło się na deszcz. Złapał mnie on na rogatkach Chełma, ale był na tyle słaby, że nie było sensu się przed nim chować. Kilkanaście kilometrów dalej zrobiła się regularna ulewa, ale wtedy już nie było sensu się przed nią chronić, bo i tak byłem już cały przemoczony. Chcąc nie chcąc parłem więc ku Piaskom w ciemnościach i ulewnym deszczu przy intensywnym ruchu samochodowym. Dobrze, że DK12 ma na tym odcinku dosyć szerokie pobocze, bo bez niego jazda byłaby wielce ryzykowna. W Piaskach zrobiłem krótką przerwę na stacji benzynowej, by później opustoszałą serwisówką doczłapać się do Lublina. Podsumowując, wyjazd składający się z dwóch diametralnie różniących się etapów. Droga do celu w idealnych warunkach, ale powrót wręcz przeciwnie. Gdyby nie to, że nawet nocą temperatura była zdecydowanie kilka stopni powyżej zera, to ta przejażdżka mogłaby rozłożyć mnie na amen. I to w taki dzień.



Nie ma dymu bez ognia © chirality


Droga na Chełm u skraju Nadwieprzańskiego Parku Krajobrazowego © chirality


Dwa drzewa © chirality


Jesienny krajobraz © chirality


Jesień © chirality


Jesienny krajobraz © chirality


Pagóry Chełmskie © chirality


Wjazdowa DDR do Chełma © chirality


Podchełmski las © chirality


Cmentarne kwiaty © chirality


Cmentarny anioł © chirality


DDR w Chełmie © chirality


Panika kierowców na DDR © chirality