Jezioro Mytycze

Niedziela, 23 października 2016 · dodano: 06.01.2017 | Komentarze 0

Przez ostatnie dwa dni deszcz lał praktycznie bez chwili wytchnienia, więc o rowerze można było zapomnieć. Dzisiaj opady odpuściły, więc postanowiłem kontynuować objazd jezior Lubelszczyzny i po niedawnym wypadzie nad jezioro Uściwierz dotrzeć nad jezioro Mytycze. Z domu wyjechałem dosyć późno, bo koło południa. Jadąc wzdłuż Bystrzycy nie można było nie zauważyć, że ostro padało przez ostatnie dni, bo dawno nie widziałem tak wysokiego poziomu wody. Do Zawieprzyc dojechałem standardową trasą przez Pliszczyn i Charlęż. Ponieważ już na rogatkach Lublina wpadło trochę terenu, więc jeszcze przed wyjazdem z miasta ja i rower byliśmy utaplani w błocie. W Zawieprzycach zrobiłem krótką przerwę na wzgórzu z ruinami. Z okolicy dochodziły odgłosy strzałów, co nie za bardzo mi się podobało, bo właśnie miałem wbijać się w knieję. A dla myśliwych dzik i rowerzysta to jedna swołocz. W Zawieprzycach zazwyczaj skręcam na wschód na Zezulin, ale tym razem pojechałem prosto przez Las Zawieprzycki. Dawno temu zdarzyło mi się tam wpakować szosówką i koniec końców musiałem się wycofać ze względu na grząską nawierzchnię. I pewnie dlatego ten odcinek omijałem później szerokim łukiem. Jednak jazda góralem to zupełnie inna bajka i przejazd przez las okazał się bardzo przyjemny. Im bliżej celu mojej podróży, tym teren stawał się coraz bardziej podmokły. W mijanych lasach niewiarygodny wysyp muchomorów – jeszcze nigdy nie widziałem ich tylu w jednym miejscu. Po dotarciu do jeziora Mytycze okazało się, że jest ono bardzo podobne do jezior Bikcze i Łukie, które odwiedziłem wcześniej, z bagnisty brzegiem porośniętym trzciną blokującą dostęp do lustra wody. Zacząłem jezioro objeżdżać i w miejscu, gdzie trzcina ustępuje drzewom pojawił się, ewidentnie uczęszczany przez ludzi, prześwit. Wbiłem się w niego, ale ze względu na grząski grunt rower pozostawiłem w krzakach. Ostatnie sto metrów do lustra wody przemierzyłem z duszą na ramieniu, bo cała okolica uginała się pod moimi stopami jak gigantyczne łóżko wodne. Każdy krok stał się poważną decyzja – jeden postawiłem nieuważnie, co zakończyło się wbiciem w bagno do połowy łydki. Koniec końców dobiłem jednak do brzegu. Kilka zdjęć i dosyć stresujący powrót na twardy grunt. Po krótkim asfaltowym odcinku, wbiłem się ponownie na gruntówkę i prześwitem wśród chaszczów dotarłem ponownie do brzegu jeziora od północy. Powrót do domu z dosyć długim odcinkiem przez Lasy Kozłowieckie. Moim celem, który udało się osiągnąć na styk, był wyjazd z leśnych otmętów jeszcze przed zmrokiem. Końcówka trasy już na pełnym oświetleniu. Jeszcze tylko wygramolenie się w Dysie z doliny Ciemięgi i koniec końców lekko ujechany dotarłem do domu. Ogólnie wyjazd przyjemny, nie licząc taplania się w bagnach.


Charlęż jesienią © chirality


A tak było latem © chirality


A tak zimą © chirality


Charlęż jesienią © chirality


A tak było latem © chirality


A tak zimą © chirality


Wieprz w Zawieprzycach © chirality


Rowerzysta w Lesie Zawieprzyckim © chirality


Droga nad Mytycze © chirality


Jezioro Mytycze © chirality


Jezioro Mytycze z północnego brzegu © chirality


Wieprz w Sernikach, mniam © chirality


Tory do het het © chirality


Lasy Kozłowieckie © chirality


Feeria barw © chirality


Topniejące grzyby w trawie © chirality


Ławica grzybów © chirality


Muchomory © chirality


Przysmak teściowej © chirality


Grzyby na pniu © chirality


Purchawka po eksplozji © chirality


Pole kapusty odmiany Bolek © chirality


Bez z deszczem © chirality


Pokaż trasę GPS

Zalew Zemborzycki

Czwartek, 20 października 2016 · dodano: 27.10.2016 | Komentarze 0

Przejechałem pętelkę dookoła Zalewu, aby sprawdzić postęp prac nad nową nitką DDR w Dąbrowie. Kładą już pierwszą warstwę asfaltu i powoli zaczyna to przypominać coś rozsądnego. Nadal konkretnie wieje i w takich warunkach aż strach zapuszczać się gdzieś dalej.



Budowa DDR w Dąbrowie przy Zalewie Zemborzyckim: Pierwsza warstwa asfaltu © chirality


Kaczka z obstawą © chirality

Pokaż trasę GPS

Zalew Zemborzycki

Środa, 19 października 2016 · dodano: 27.10.2016 | Komentarze 0

Pojechałem przekręcić pętelkę dookoła Zalewu z przerwą na spacer po lesie. Tłuczeń na nowej nitce DDR w Dąbrowie pryskali ciekłym asfaltem, więc zapewne jutro będą kłaść jego wierzchnią warstwę. No i może rzeczywiście ta trasa będzie gotowa do końca miesiąca. Na zachodnim brzegu ostro wiało ze wschodu, ale siadłem na kole jakiemuś góralowi i powiozłem się praktycznie do samego domu. Wyprzedzani ludzie również brali koło i pod koniec zrobił się z tego pociąg. Niezła zabawa.



Budowa DDR w Dąbrowie przy Zalewie Zemborzyckim © chirality


Leśne boczniaki ostrygowate © chirality


Jakieś grzybki © chirality


Liść większy od drzewa © chirality


Grzybki © chirality


Brzoza w hubach © chirality

  Pokaż trasę GPS

Operation Black Without

Poniedziałek, 17 października 2016 · dodano: 25.10.2016 | Komentarze 0

Czyli Operacja Czarny Bez. Przejechałem się po okolicy, aby narwać owoców czarnego bzu. Ostatni dzwonek na takie eskapady, bo owoce już zaczynają samoistnie opadać. Po zbiorach moje ręce wyglądały jakbym właśnie kogoś zaszlachtował. Do domu wróciłem opłotkami, walcząc z chłodnym i mocnym wiatrem ze wschodu. Wpadło trochę skąpanych w błocie gruntówek, więc rower lekko się upaćkał. W głębokiej szarówce przejeżdżałem skrajem Starego Gaju, gdzie tłumy dzikich zwierząt spacerowały w te i we wte. Jakiś cwany zając przykucnął w polu kilka metrów ode mnie myśląc, że go nie widzę. Chyba zrobił KOMa przez pole, gdy zapiszczałem mu nad uszami hamulcami. Do domu dotarłem już nocą.



Black without (Czarny bez) © chirality


Black without in a pot (Czarny bez w kotle) © chirality


Black without jews (Sok z czarnego bzu) © chirality

Pokaż trasę GPS

Po Lublinie

Wtorek, 11 października 2016 · dodano: 22.10.2016 | Komentarze 0

Transportowo po mieście. Niestety większość w mżawce.

Pokaż trasę GPS

Po Lublinie

Poniedziałek, 10 października 2016 · dodano: 21.10.2016 | Komentarze 0

Do sklepu wielkopowierzchniowego. Udało się nie zmoknąć, bo deszcze rozbujały się tuż po powrocie.

Pokaż trasę GPS

Lubelskie opłotki

Niedziela, 9 października 2016 · dodano: 10.10.2016 | Komentarze 0

Po południu pogoda aż zachęcała do przejażdżki. Było co prawda dosyć rześko, ale za to bardzo słonecznie. Postanowiłem przejechać się bez planu po podlubelskich siołach. Wpadło trochę polnych dróg, lasu, ale i bardzo dobrych asfaltów, na których ani żywego ducha. Sielanka nie trwała długo, bo po nawrocie stanąłem oko w oko z sinymi nabrzmiałymi chmurami. W konsekwencji kilka kilometrów przed Zalewem Zemborzyckim wjechałem w deszcz. Dało mi to motywację do podkręcenia tempa, ale i tak do domu dotarłem przemoczony do suchej nitki. Bywa.



Prześwity © chirality


Pokaż trasę GPS

Zalew Zemborzycki

Sobota, 8 października 2016 · dodano: 10.10.2016 | Komentarze 0

Dzisiejszy dzień z tych paskudnych – zimno, deszczowo, szaro i buro. Po południu opady jednak ustały, więc przejechałem się dookoła Zalewu. Chciałem porobić zdjęcia śpiących na wodzie kaczek, ale przy takim oświetleniu niewiele z tego wyszło. Na trasie mijałem nawet kilku rowerzystów, co mnie trochę zaskoczyło. Pod koniec zaczęło lekko mżyć, ale ponieważ i tak było mokro, więc nie miało to większego znaczenia. Powrót już w szarówce. Gdy jechałem przez przejazd rowerowy na ul. Nadbystrzyckiej, jakiś porządny kierowca na mój widok się zatrzymał. Jednak jadący za nim idiota zaczął nerwowo walić w klakson i tego stojącego zwyczajnie objechał. Przyznałem mu w myślach pięćsetzłotowy mandat i 10 punktów.



Eskadra ptaków © chirality

Pokaż trasę GPS

Kazimierskie wąwozy

Niedziela, 2 października 2016 · dodano: 08.10.2016 | Komentarze 0

W ostatni dzień przed zapowiadanym załamaniem pogody postanowiłem przejechać się do Kazimierza Dolnego i zaliczyć kilka okolicznych wąwozów, dopóki daje się to zrobić bez konieczności taplania się w błocie. Trasę wyznaczyłem bocznymi drogami, więc naturalną koleją rzeczy wpadło trochę szutrów i gruntów. Raz ślad zaprowadził mnie nawet na podwórko jakiegoś podlubelskiego farmera, ale obyło się bez ofiar. W okolicach Lublina trafiały się w obie strony spore fragmenty nowego asfaltu – widać, że infrastruktura drogowa się poprawia. W okolicy Rąblowa teren zaczął się fałdować i po pokonaniu kilku hopek dotarłem do Skowieszynka. Stamtąd przyjemny zjazd w kierunku Kazimierza i na pierwszy ogień gwiazda wśród wąwozów, czyli Korzeniowy Dół. Bardzo urokliwe miejsce, z korzeniami wielkich drzew oplatających lessowe ściany. Brałem go po całości z buta, bo chciałem porobić trochę zdjęć, a do tego w wąskiej rynnie było momentami tłoczno (wagoniki co raz dowoziły świeże grupki turystów z rynku). Później malowniczy zjazd i kolejny wąwóz, Niezabitowskich, rozciągający się po przeciwnej stronie ul. Doły. Krajobrazowo podobny do Korzeniowego Dołu, ale z mniejszą liczbą korzeni i, w konsekwencji, pozbawiony turystów. Ten starałem się podjechać, by przypomnieć sobie, jak to jest, gdy przednie koło odrywa się od gruntu. Na szczycie wzniesienia rozciągała się plantacja malin, których najwyraźniej nikt nie zbierał, bo krzaki aż się uginały od dojrzałych owoców. Zapach był tak intensywny, że aż nie chciało się stamtąd zjeżdżać. No, ale cyk Walenty, na bok sentymenty. Następnie udałem się pod miejscowy kirkut, obok którego często wcześniej przejeżdżałem, ale przy którym jakoś nigdy nie robiłem postoju. Mur wyłożony macewami, a za nim, wśród drzew, stare mogiły. Z cmentarza postanowiłem przebić się do Wąwozu Małachowskiego jakimś pomniejszym wąwozem, zamiast jechać tam ubitym traktem. Stromo i masa powalonych drzew. Pod jednym z nich musiałem przepychać rower na leżąco i sam przeciskać się na czworaka – niezła orka. Koniec końców dotarłem jednak do celu, z którego stromy zjazd zaprowadził mnie wprost na Rynek. Były tam jednak takie tłumy, że czym prędzej ulotniłem się kocimi łbami w kierunku Albrechtówki. Pośpiech był tym bardziej wskazany, że na niebie zaczynały pojawiać się pierwsze chmury, a prognozy wieszczyły na Lubelszczyźnie wieczorne opady. Po pokonaniu kamienistego podjazdu i malowniczego zjazdu znalazłem się przy mięćmierskim wiatraku ulokowanym na skarpie, z której rozciąga się piękny widok na Janowiec, Krowią Wyspę i przełom Wisły. Przed wjazdem tamże stał zamknięty szlaban i wisiała tabliczka informująca, że teren jest własnością prywatną. Nie było jednak żadnych zakazów, więc z czystym sumieniem się tam wpakowałem. Po okolicy szwendało się parę osób, a ja zająłem się robieniem zdjęć. Z urywków rozmów zrozumiałem, że wśród obecnych tam ludzi byli i właściciele tej posiadłości, którzy (co się im chwali) tolerują obecność obcych. Tabliczka przy wejściu ma jedynie uświadamiać przybyszom, że są tam gośćmi i że ten teren nie jest niczyi. Po opuszczeniu terenu wiatraka ruszyłem malowniczymi hopkami w kierunku Podgórza. W czasie tego wyjazdu spotkałem na trasie sporo górali zmagających się z grawitacją i teraz też mijałem jakąś grupę. Ostro pracowali na podjeździe i nie miałem serca, by im powiedzieć, że dalej będzie tylko gorzej. W Podgórzu zacząłem objeżdżać Skarpę Dobrską od południa i cieszyłem się, że nie musiałem się na nią wspinać. Jednocześnie wiatr, który do tej pory był moim utrapieniem, zaczął w końcu pomagać. W okolicach Niezabitowa zaliczyłem jedyny wyścig z psem tego dnia. Gdy mijałem jego zagrodę zauważyłem, że przeciska się z entuzjazmem wartym lepszej sprawy przez szczelinę pod furtką. Dało mi to kilka sekund na odpowiedni dobór przełożenia. Piesek nie miał szans, bo utrzymywałem go na bezpieczną odległość kilku metrów. Zbyt daleko, aby złapać kostkę, ale wystarczająco blisko, aby się nie zniechęcił. Co się Burek przebiegł po wsi, to jego. Od Wojciechowa jechałem już na pełnym oświetleniu, ale na bocznych drogach ruch był niewielki, więc zero stresu. Po krótkim odcinku w Starym Gaju i tarmoszeniu roweru przez tory, dotarłem do domu przed dwudziestą. Bardzo przyjemna wycieczka. Co prawda cały rower i sakwy pokryte lessem, jak i łańcuch rzężący ostatkiem sił, ale lepsze to, niż błoto.



Kasztany © chirality


Bystra pod Zawadą © chirality


Monument w Rąblowie © chirality


Podkazimierski krajobraz © chirality


Kazimierskie Doły © chirality


Korzeniowy Dół © chirality


Korzeniowy Dół © chirality


Kopcie, kopcie © chirality


Korzeniowy Dół © chirality


Korzeniowy Dół © chirality


Korzeniowy Dół © chirality


Jesienne maliny © chirality


Kazimierski krajobraz © chirality


Macewy w Kazimierzu © chirality


No i pieniążków © chirality


Cmentarz żydowski w Kazimierzu © chirality


Stela nagrobna © chirality


Bezimienny wąwóz w Kazimierzu © chirality


Góra Trzech Krzyży © chirality


Rumowisko na Albrechtówce © chirality


Wiatrak w Mięćmierzu © chirality


Wiatrak w Mięćmierzu © chirality


Krowia Wyspa © chirality


Janowiec z Mięćmierza © chirality


Podmięćmierskie krajobrazy © chirality


Paralotnia © chirality


Skarpa Dobrska © chirality


Szyszki chmielu © chirality


Rezerwat Przyrody Skarpa Dobrska © chirality

Pokaż trasę GPS

Zalew Zemborzycki

Sobota, 1 października 2016 · dodano: 04.10.2016 | Komentarze 0

Wczoraj był zjawiskowo krwawy zachód słońca, więc dzisiaj zapakowałem aparat w sakwę z nadzieją, że coś podobnego uchwycę. Planowałem przekręcić trzy pętle dookoła Zalewu i zakończyć je tuż przed zniknięciem naszej gwiazdy. Ciepło jak w uchu, więc jechało się bardzo przyjemnie. Na trasie wielu rowerzystów i z wyjątkiem idioty, który na DDR z rozdzielonymi jednokierunkowymi pasami naginał pod prąd prosto na czołówkę (hamowałem i bluzgałem jednocześnie), wszystko przebiegało bez incydentów. Zachód słońca niestety nie wypalił, bo nad horyzontem sunęły akurat delikatne chmury. Szkoda. Powrót do domu w szarówce.



Żeglarze na Zalewie Zemborzyckim © chirality


Wiszący owad © chirality


Zmierzch nad Zalewem Zemborzyckim © chirality

Pokaż trasę GPS